Στο ενημερωτικό αυτό άρθρο, καταβάλλεται προσπάθεια να αναφερθούν όλα όσα νεότερα έχουν προκύΥει στην αντιμετώπιση των θυρεοειδοπαθειών. Από πλευράς αιτιοπαθογένειας δεν έχει προστεθεί τίποτα καινούργιο πέραν της ιωδοπενίας, των βρογχοκηλογόνων ουσιών και της δυσορμονογένεσης. Η μόνη πρόοδος που έχει επιτευΧθεί αφορά στο μυελοειδές θυρεοειδικό καρκίνωμα όταν συμμετέχει στα πολυαδενικά σύνδρομα ΜΕΝ Π και ΜΕΝ ΠΙ για την ανάπτυξη των οποίων έχει αναγνωρισθεί συγκεκριμένη χρωμοσωμική μετάλλαξη. Στη διαγνωστική προσπάθεια έχει συμβάλλει θετικά η παρακέντηση των όζων με λεπτή βελόνη και η κυτταρολογική εξέταση (FNAC) του αναρροφήματος. Καθοριστική είναι, στον τομέα αυτό , η εφαρμογή της νέας τετυικής FNPC που , με ιριχοειδική ροή και χωρίς αναρρόφηση , εξασφαλίζει υλικό πλουσιότερο σε θυρεοειδικά κύτταρα και χωρίς αίμα , ώστε να διευκολύνεται η κυτταρολογική διάγνωση . Στη θεραπευτική αντιμετώπιση των θυρεοειδοπαθειών , μικρή πρόοδος έχει επιτευΧθεί. Ωστόσο , έχει ξεκαθαριστ εί η ανοσολογική φύση της νόσου Graves που έπαΥε να θεωρείται χειρουργική νόσος και πιθανολογείται η μελλοντική αποτελεσματική θεραπεία με «διόρθωσ'1 των ανοσολογικών διαταραχών . Στην αντιμετώπιση των θυρεοειδικών καρκινωμάτων έχουμε φθάσει στο σημείο να χειρουργούμε λιγότερους θυρεοειδοπαθείς, αλλά με υΥηλότερα ποσοστά κακοήθειας και τούτο επιτεύΧθηκε με σωστή επιλογή των πααωυτωυ. Πρόοδο αποτελεί η αναγνώριση και ο πλήρης διαχωρ ι σμός των θυρεοειδικών νεοπλασμάτων από οξύφιλα κύτταρα Hurthle. Εξάλλου, πιθανολογείται ότι τα θυρεοειδι κά καρκινώματα σύντομα θα αντιμετωπίζονται με συμπληρωματική θεραπεία διά ραδιοσεσημασμένων μονοκλωνικών αντισωμάτων . Τέλος, στους προγνωστικούς παράγοντες των θυρεοειδικών καρκινωμάτων έχε ι προστεθεί η μελέτη του πυρηνικού υΝΑ των θυρεοειδικών κυττάρων και διαπιστώθηκε πως η παρουσία ανευπλοε ιδίας σημαίνει λίαν επιθετικό όγκο, σε αντί8εση με την ευπλοειδία (δηλ διπλοειδικό σχηματισμό DNA) που προοιωνίζει ε υνοϊκότερη πρόγνωση .

Στο εν ημερωτικό αυτό άρ8ρο. προβάλ/εται η 8έση της ολικής 8υρεοειδεκτομής στην αντιμετώπιση των 8υρεοε ιδοπα8ειών . Αναφέροντα ι ο ι διευρυσμένες ενδείξε ις της εφαρμογής της και περ ιγράφονται οι τεχνικές λεπτομέρειες της εγχείρησης, με σκοπό να διευκολυν8εί η εκτέλεσή της από τους νέους χειρουργούς. Η υΥηλή νοσηρότητα της ολ ικής 8υρεοειδεκτομής που ανα φερόταν παλ ιότερα έχει με ιωάε ϊ σημαντικά και έχε ι φ8άσει σε παραδεκτά επίπεδα. Εξάλ/ου. η μηδενική 8νητότητα της επέμβασης αυτής επιτρέπε ι τη χρησιμοποίησή της εκεί όπου ενδείκνυτα ι η εφαρμογή της.

Αυ και η αυατομικη καταοκευη του διαφράγματος είυαι αρκούυτως γυωστrι και καταγεγραμμέυη, είυαι γεγουός πως υφίσταυται πολλές ασάφειες, που αφορούυ στου τρόπο σχτιματισμού του οισοφαγικού rρrιμαΤOς. Στηυ παρούσα μελέτη Kαταβλrι8ηKε προσπά8εια περιγραφrις της KαταυOμrις και της διάταξης τωυ μυϊκώυ ιυώυ τωυ έσω σκελώυ του διαφράγματος επ ί πτωματικων παρασκευασμάτωυ . Από τα αποτελέσματα της μελέτης διαπιστώ8ηκε ότι: α) το οισοφαγικό τρrιμα σε έυα ποσοστό 62% των περιπτώσεωυ δημιουργείται αποκλειστικά από το δεξιό έσω σκέλος του διαφράγματος. ευώ σε ποσοστό 16% τωυ περιπτώσεωυ ο έσω τοξoειδrις σύυδεσμος του έξω σκέλους συμμετέχει αποκλειστικά στο σχηματισμό του δεξιού . αριστερού και πρόσ8ιου χείλους το υ οισοφαγικού τρrιμαΤOς. β) Η καταυομη τωυ μυικώυ ινωυ αμφοτέρωυ τωυ έσω σκελώυ ε ίυαι τέτοια . ώστε υα κα8ίσταται δυυατrι η αυάσπαση το υ κάτω οισοφαγικού σφιγKτfιρα κατά την ισχυρrι σύσπαση του διαφράγματος. στοιχείο πο υ μπορεί υα ε ίυα ι αξιόλογος αυτιαυαγωγικός παράγουτας και γ) η ποικιλομορφ ία . ως προς τηυ κατασκευή του οισοφαγικού τρrιμαΤOς. είυαι πολύ πι8αυό υα σχετίζεται με τις οισOφαγOKrιλες και τις οισοφαγίτιδες εκ παλιυδΡOμrισεως.

Η ένταξη ασυμπτωματικών γυναικών σε προγράμματα μαζικο ύ προκλ ιν ικού ελέγχου (ΜΠΕ) με μαστογραφία μπορεί να ελαττώσει τη θνητότητα στο καρκίνωμα του μαστού. Γυναίκες ηλικίας 50-74 ετών ευτασσόμενες σε τέτοια προγράμματα παρουσιάζουν ελάττωση της θνητότητας σε ποσοστό 26%, ενώ γυναίκες ηλικίας 40 -49 ετών σε ποσοστό 13%. Η μαστογραφ ία με δύο λιΊΥε ις είναι αποτελεσματικότερη από τη μαστογραφ ία με μία λιΊΥ η. Κατά τον ΜΠΕ των γυναι κών ανακαλύπτονται σε μεγαλ ύτερη αναλογία νεοπλάσματα με ευνοϊκό ιστολογικό τύπο και βαθμό κακοιΙθειας. Θετικοί λεμφαδένες της μασχάλης παρατηρούνται σε ποσοστό που κυμα ίνεται από 15 έως 25% και ενδοεπ ιθηλ ιακό πορογενές καρκίνωμα (ίπ situ) σε ποσοστό από 20 έως 24% των καρκ ινωμάτων του μαστού. Διάφορες ιατρ ικές ενώσε ις συν ιστούν σε γυναίκες ηλ ικίας άνω των 40 ετών κλ ινικό έλεγχο ετησίως, σε γυναίκες ηλ ικίας 40-49 ετών μαστογραφ ία κάθε 1 ri2 έτη και σε γυναίκες ηλικίας 50 ετών και άνω μαστογραφία σε ετησια βάση. ?λλοι συγγραφείς συνιστούν μαστογραφικό έλεγχο μόνο και συγκεκριμένα σε γυναίκες ηλικίας40-49 ετών ανά 2ετία, σε γυναίκες ηλ ικ ίας 50-65 ετών ανά έτος και σε γυναίκες ηλ ικίας άνω των 65 ετών ανά 2ετία. Γυναίκες οι οποίες βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο να προσβλ ηθούν από τη νόσο πρέπει να παρακολουθούνται σε μ ικρότερες ηλι κ ίες. Το μεταλλα γμένο γονίδιο του καρκινώματος του μαστού 1 (BRCA1) ίσως χρησ ιμοποιηθεί στο μέλλον για τον ΜΠΕ των γυναικών .

Σκοπός της παρούσης αναδρο μ ικής μελέτ ης είναι η αναζήτηση της σχέσης που έχουν συγκεκρ ιμένοι επιδημιολογ ι κοί παράγοντες στην εμφάνιση του καρκίνου του παχέος εντέρου κα ι να καταδεΙΧθεί η ύπαρξη ομάδων πληθυσ μού αυξη μένου κινδύνου. Στην εργασία μελετ ήθ ηκαν αναδρομικά τα επιδημιολογ ικά στοιχεία 890 ασθενών με καρκίνο του παχέος εντέρου όλων των κλινικών σταδίων. που νοσηλεύτηκαν στην Α ' Προπα ιδε υτική Χειρουργική Κλινική του Α, π.Θ. την 35ετία 1963-199 7. Πραγματοπο ι ήθηκε στατιστική ανάλυση των παραμέτρων: γεωγρα φι κή κατανομή. φ ύλο . ηλ ικία. επάγγελμα. προϋπάρχουσες νόσοι. ομάδα α ίματος (ΑΒΟ). εντόπιση της νόσου και χρον ι κή εξέλ ιξη τ ης νόσου. Από τα αποτελέσματα φ α ίνεται ότι οι άρρενες υπερέχουν ελαφρώς έναντι των θ ηλέων. οι ηλ ικ ίες με τ η μεγαλύ τερη συχνότητα της νόσου είνα ι μεταξύ 60-70 έτ η. η εντόπιση στο ορθό αποτελεί το 49% των περιπτώσεων και οι αγροτι κές περ ιοχές εξομο ιώνονται με τις αστ ικές στο ποσοστό εμφάνισης τ ης νόσο υ. Κατά αυτόν τον τρόπο διαμορφώνετα ι μια ε ικόνα επιδημιολογίας του καρκ ίνο υ του παχέος εντέρου στ η Βόρε ια Ελλάδα .

Οι επε ίγουσες ε γχε ιρ ήσε ις του παχέος εντέρο υ συνοδεύονται από σηπτικές επ ιπλο κές και απαιτούν ιδιαίτερη προσοΧή και έγκα ιρ η αντιμετώπιση. Η αναδρομική αυτή μελέτη εξετάζε ι τα προβλήματα που δημ ιο υργού νται και αξιολογεί τα αποτελέσματα 125 ασ8ενών που υποβλή8ηκαν σε διά φορες επείγο υσες επεμβάσεις για πα8ήσεις του παχέος εντέρο υ κατά την τελευταία δεκαετ ία (l990-1999). Οι ασ8ενείς αποτελούνταν από 66 γυναίκες (53%) και 59 άνδρες (47%) με μέση ηλικία 68 έτη. Η πλειονότητα των ασ8ενών (59%) έπα σχαν από ν εόπλασμα πο υ εκδηλώ8 ηκε κυρίως με συμπτωματολογία αποφρακτικού ε ιλεο ύ ή και διάτρ ησης του εντέρο υ. Οι υπόλοιποι ασ8εν είς έπασχαν από εκκολπωματ ϊτ ιόα (l6%), Υευδοαπόφραξη (6,5%), συστροφή του σιγμοειδούς (5%), ιατρογενείς και τραυματικές κακώσεις (8,8%J, εγκολεασμό (3%) και διάφορα άλλα αίτια (4,7%). Σε 72 ασ8ενείς εκτελέσ8 η κε κολεκτομη, σε 6 ασ8ενείς εντεροπ ηξία κατά Tanga, σε 32 α σ8 εν είς εκτομή κατά Hartmann και σε 15 ασ8ενείς απλή παροχετευτική επέμβαση. Σε 17 από τους ασ8ενείς με κακοή8η απόφραξη έ γινε διεγχειρητική εκπλ υοη του εν τέρου και αναστόμωση σε ένα χρόνο με εξαιρετικά αποτελέσματα . Η συνολική 8νητότητα ανήλ8 ε σε ποσοστό1 3% (l6/125). Η άμεση εγχε ιρ ητική αντιμετώπιση των επε ιγο υσών καταστάσεων του παχέος εντέρο υ ε ίν αι επ ιβεβλ ημέν η και οι σύγχρονες εφαρμο γές παρέχουν ικανοποιητικά αποτελέσματα .

Τα τραύματα από πυροβόλο όπλο αποτελοϋυ πολυουοτηματτκό; κακώσεις με συμμετωσ] περισσοτέρωυ ιστώυ/οργάυωυ στηυ κάκωση. Στηυ παρούσα αυαδρομική μελέτη παρουσιάζουται 12 ασθευείς με 13 τραύματα από πυροβόλα όπλα , με βλήματα μ ι κρ ής αρχικής ταχύτηrας, που αυτιμετωπ ισθ ηκαυ στηυ κλιυική μας από του Μάιο 198 7 μέΧρ ι του Νοέμβριο 1992. Τα τραύματα αφορούσαυ: έυα στηυ περιοχή κεφαλ ής κα ι τραχήλου , δύο στ ηυ περιοχή ώμου και βραχίουα , τρία στηυ περιοχή του αγκώυα και ωυ αυηβραχίου, έυα στο Χέρι, έυα στηυ σπουδυλι κή στήλ η, τρία στα κάτω ά κρα (κυήμη και ποδο κυημ ική), και αυά έυα οτ ηυ κο ιλιά κα ι στου θώρα κα-λεκάυη. Από ωυς τραυματίες αυωύς, κατέλ ηξε μόυ ο εκείυος με ω τραύμα κεφαλής και τραχήλου . Κατά τ ηυ αυτ ιμετωπ ιοη του μυ οοκελετικο ϋ τραύμαως ακολουθ ήθ ηκαυ αυο ικιές, συυτηρηηκές τεχυικές με τ η χρήση συσκευώυ εξωτερικής οστεοσύ υθεσης και διευεργήθ ηκε σχολαστ ικός χειρουργικός καθαρισμός σε πολλούς χρόυους. Σωυς τραυματίες με κάκωση τελ ικού αρτ ηρ ιακού κλάδου διευεργήθ ηκαυ , με επ ιτυκϊα , επεμβάσεις επαυαιμάτωσης. Ωστόσο, η αποκατάσταση τ ης λε ιτουογικοτ ητω; τωυ ά κρωυ δευ επ ιτεύΧθ ηκε λόγω των υευρολογικώυ βλαβώυ που συυυπ ήρχαυ. Το ίδιο συυέβη και στ ηυ περίπτωση τραυματισμού ωυ υωτια ϊου μ υελο ύ. Εξάλλου, χειρουργ ικές επεμβάσε ις διευεργήθηκαυ κα ι επ ί τωυ ασθευώυ με θωρακο κοιλια κα τραύματα , όχι μόυο για διερεύυ ηση αλλά κα ι γ ια αποκατάσταση των επ ιμέρους βλαβώυ.

Η χολοπαγκρεαηκή παράκαμΥη με πλάγια γαοτροπλαοτικη και διατήρηση του πυλωρού (τεχνική MarceauJ, αποτελεί εξέλιξη της κλασσικής χολοπαγκρεαηκής παράκαμΥης (τεχνική Scopina ro), δεδομένου οτι παρέχει καλύτερη ποιότητα ζωής σroυς ασΒενείς που υποβάλ/ονται σε αυτήν. Τα τελευταία 2 χρόνια (19981999), 4 ασΒενείς, (3 γυναίκες και 1 άνδρας) με βαρε ιά παχυσαρκία αυτιμετωπϊσθηκαυ σrην κλιν ική μας με την τεχν ική Marceau. Σης 3 γυναίκες, η επέμβαση έγινε για την αντιμετωπιση υποτροπής της νόσου 5-7 έτη από την εγχείρηση της κάΒετης γαστροπλαοτικηοσrην οποία είχαν υποβληΒεί. Στον τέταρτο ασΒενή, ο οποίος είχε έντονα Υυχολογικά προβλήματα, αποτέλεσε εγχείρηση εκλογής. ΜετεγχειΡηηκά, μία ασΒενής παρουσίασε διάτρηση της γραμμής συρραφής του σroμάxoυ και αυτιμετωπισδηκεμε επανεγχείρηση, ενώ σrις άλλες περιπτώσεις η μετεγχειΡηηκήπορεία ήταν ομαλή. Η απώλεια βάρους των αοδευωυ από την εγχείρηση μέΧρι και σήμερα ήταν οημαυτικη, ενώ δεν παραΤηΡήΒηκαν ιδια ίτερες αιματολογικές, βιοχημικές και μεταβολικές διαταραχές. Συμπεραίνεταιοτι, η τεχνικήMarceau αποτελεί καλή μέΒοδο χειρουργικής ανημετώπισης της βαρειάς παχυσαρκίας, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις αποτυχίας άλ/ων συνΤηΡηηκότερων τεχνικών.

Τα εκιωλπώματα του δωδεκαδακτύλου αποτελούυ εύΡΓΖμα το οποίο προβλΓΖματίζει τους κλιυικούς ιατρούς για το εάυ προκαλούυ ή όχι συμπτώματα και ωυς χειρουργούς εάυ θα πρέπει υα τα αυτιμετωπίζουυ χειρουργικά καθώς και ποια είυαι rz κατάλ/ΓΖλΓΖ χειρουργική επέμβασΓΖ. Σκοπός ΤΓΖς αυαδρομικής αυτής μελέΤΓΖς είυαι rz περιγραφή και αυάλυσΓΖ 16 ασθευώυ που υοσΓΖλεύθΓΖκαυ στηυ Α' Προπαιδευτική Χειρουργική Κλιυική με ε κκόλπωμα στΓΖυ 2rz, 3rz, και 4rz μοίρα του δωδεκαδακτύλου. Επρόκειω για 11 γυυαίκες και 5 άυδρες, rz ΓΖλικία τωυ οποίωυ κυμαιυόταυ από 40 έως 77 ετώυ (διάμεσΓΖ ΓΖλικία 60 έτrz), οι οποίοι αντιμετωπισθηκαυ χειρουργικά κατά ΤΓΖυ περίοδο 1970-2000. Όλοι οι ασθευείς παρουσίαζαυ δυσπεπτικά ευοχλήματα, ευώ συυοδό πάθΓΖσΓΖ ωυ 12δακτύλου (χρόυιο έλκος βολβού) είχε 1 ασθευής και ΤΓΖς χολΓΖδόχου κύστεως (χολολιθίaarz) είχαυ 5 ασθευείς. Το εκκόλπωμα διαΥυώσθΓΖκε ακτιυολογικά στις 14 περιπτώσεις και διεγχειΡΓΖτικά στις 2 περιπτώσεις. Σωυς 13 ασθευείς έγιυε ε κτομή ωυ εκκολπώματος, σε έυαυ ασθευή ευταφιασμός αυωύ , ευώ σε έυαυ ασθευή βαγοωμή και γαοτροευτεροαυαστομωοη (ΓΕΑ) κατά Bi1rothΙΙ και σε άλ/ου έυαυ εκτομή ωυ εκκολπώμαως και πλαγιοπλάγια δωδεKαδαKΤVλOυΓZστιδΙKή αυαοτομωοη κατά Roux ευ είδει Υ. Η μετεγχειΡΓΖτική πορεία ήταυ ομαλή στους 15 ασθευείς, ευώ έυας ασθευής αυέπτυξε μετεγχειΡΓΖτικά παγκρεατίτιδα, rz οποία αιπιμ ετωπισόηκε επιτυχώς συυτrzρΓZΤΙKά. Από ΤΓΖυ μελέΤΓΖ συμπεραίυεται ότι οι ασθευείς με εκκολπώματα ωυ δωδεκαδακτύλου θα πρέπει υα αυτιμ ετωπίζουται χειρουργικά μόυο στις περιπτώσεις εκεί υες στις οποίες αυτά προκαλούυ έυτουα συμπτώματα, ή όταυ συυοδ εύουται και από άλ/ΓΖ πάθΓΖσΓΖ του αυωτέρου πεπτικού που χρήζει χειρουργικής αυτιμ ετωπτοηο.

Ο πνευμ08ώρακας αποτελεί επε ίγον ιατρικό πρόβλημα του οποίου η διάγνωση είναι μεν εύκολη. μπορε ί όμως κα ι εύκολα να αποδ08εί σε πα8ήσεις του καρδιαγγεια κο ύ συστήματος λόγω της συμπτωματολογίας του και των ηλε κτροκαρδιογραφικών αλλοιώσεων που είνα ι δυνατόν προκαλέσει. Παρουσιάζεται περ ίπτωση ασ8ενούς με ηλεκτροκαρδιο γραφικές αλλοιώσεις μετά από δεξιό αυτόματο πνε υμ08ώρακα.

Περιγράφεται περίπτωση ασ8ενούς με α καυόοκυτταρικο καρκίνωμα δέρματος που αναπτύχ8rιKε σε έδαφος παραμελrιμέν rις κύστεως κόκκυ γος. Η βλάβrι αφαιρέ8rιKε χειρουργικά με ευρεία εκτομή και το τραύμα εΠOυλώ8rιKε κατά δεύτερο σκοπό. Ο ασ8ενής επτά χρόνια μετά τrιν επέμβασrι είναι υγιής χωρίς κλ ινικά οημεία υποτροπής τrις νόσου. Σχολιάζονται rι σπανιότψα τrις εντόπισrις τrις βλάβrις και rι απαραϊτητη yνώσrι τrις πά8rισrις ως παράγοντες που συμβάλλουν στrιν έγκαιρrι διάyνωσrι. Ανασκοπείται rι βιβλιογραφία