Σκοπ6ς της εργασίας είναι '1 αιαοκώτηοη της διε8νούς βιβλιογραφίας σχετικά με τη σημασία του φρουρού λεμφαδένα και της λεμφικής χαρτογράφησης στη μελέτη της επέκτασης ορισμένων κακοή8ων 6γκων , και στον κα80ρισμ6 της 8εραπευτικής στρατηγικής. Σύμφωνα με τη 8εωρία αυτή, τα καρκινικά κϋτταρα καθηλωιοιται πρώτα σε ένα συγκεκριμένο λεμφαδένα (φρουρ6ς λεμφαδένας) και κατ6πιν στους υπ6λουτους λεμφαδένες του λεμφικού δικτύου που παροχετεύει την περΙΟΧή του ονκοο. Το δίκτυο αυτ6 μπορεί να απεικονιστεί με τη λεμφική χαρτογράφηση. Περιγράφονται οι μέ80δοι της λεμφικής χαρτογράφησης με οπτική κα8οδήγηση μετά απ6 χορήγηση χρωστικής, με τη βοή8εια μετρητή γ- ακτινοβολίας ή και με οι-ι-όιασμ6 των δύο με86δων. Η βΙΟΥία του φρουρού λεμφαδένα και '1 λεμφική χαρτογράφηση εφαρμ6ζονται σήμερα ευρέως στους ασ8ενείς με μελάνωμα και καρκίνο του μαστού, ενώ '1 .ωηαιμο τητα τους δοκιμάζεται και σε άλλους 6Υκους.

Οι επινεφρίδιο ι αδένες (αρισrερ6ς και δεξι6ς) ευρίσκονται στον οπισόοπεριτοναικο χώρο, έκαστος επί του άνω π6λου του οιοτοϊωυ νεφρού. Το βάρος εκάστου είναι 3-6 γραμμάρια και οι διαστάσεις τους δεν ξεπερνούν σε ύΥος τα 3-5 εκ και σε πλάτος τα 2-3 εκ. Έχουν πλούσια αιμάτωση που το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της αποτελεί η βραχεία πορεία της δεξιάς επινεφριδιακήςφλέβας που εκβάλ/ει απευ8είας στην κάτω κοϊλη και δημιουργείδυσχέρειες στην προσπέλαση και απολίνωσή της, κατά την επινεφριδεκτομή.Η φλοιώδης μοφα των επινεφριδίωνπαράγει τις στεροειδείς ορμ6νες με κυρίους εκπροσώπους την κορτιζ6λη και την αλδοστερ6νη, ενώ η μυελώδης μοφα εκκρίνει τις κατεχολαμίνες (αδρεναλίνη και νOραδρεναλίνrι). Οι χειρουργικές πα8ήσεις των επινεφριδίων περιλαμβάνουντο φαιωωωμοκύτωμα,τον υπεραλδοστερονισμ6(πρωτοπα8ή και δευτεροπα8ή), και την υπερκορτιζολαιμία(ν6σος και σύνδρομο Cushing). Η διάγνωση των επινεφριδιακών χεφουργικών πα8ήσεων είναι μάλλον ευχερής, αλλά '1 ειτώτιοη της αλλοίωσης ή/και του 6γκου δεν είναι πάντα δυνατή ώστε να διευκολυν8εί '1 ετερ6πλευρη 8εραπευτική εκτομη. Στις λίγες περιπτώσεις που επιβάλλεται επινεφριδεκτομή άμφω, απαιτείται 8εραπεία υποκατάστασης με λήΥη κορτιζ6λης διά βίου . Η συμπληρωματική ακτιν08εραπεία και χημειο8εραπεία επιφυλάσσον ται για τ ο υ ς πάσχοντες απ6 καοή8εις επινεφριδιακούς 6γκους.

Η πρακτική σημασία της ραγάδας του δακτυλίου έγκειται στο γεΥον6ς 6τι είναι παόηοη συχνή και με το έντονο άλγος που ταλαιπωρεί πολλούς ασ8ενείς επί μακρ6ν. Η αιnοπα80γένειά της δεν είναι γνωστή σχετίζεται 6μως άμεσα με το σπασμ6 του έσω σφιγκτήρα αφού σε 6λες τις μετρήσεις βρίσκεται υπερτονία στην περιοΧή. Η 8εραπεία στον οξεία φάση η οποία διαρκεί 3-4 εβδομάδες είναι συντηρητική. Στη .:φ6νια φάση, η συντηρητική αντιμετώπιση με χρήση φαρμάκων είναι σvνή8ως αναποτελεσματική.Η διαστολή του δακτυλίου υπ6 νάρκωση έχει ικανοποιητικάαποτελέσματα σε πσσοστ6 70-9CfYo επυτλοκές 6μως, 6πως τα αιματώματα και σι ρήξεις στον σφιγκτrιριακ6 μηχανισμ6 περιορίζουν τις δυνατ6τητες εφαρμογής της. Αντί8ετα '1 έσω σφιγκτrιρoτoμή έχει τα καλύτερα αποτελέσματα (ίαση σε ποσοστ6 που ξεπερνά το 97%) απ6 δε τις τρεις τεχνικές που υπάρχουν, την ανοιχτή οπίσ8ια, την ανοιχτή πλάγια και την κλειστή πλάγια προτιμάται '1 τελευταία γιατί έχει πολύ καλά αποτελέσματα, εκτελείται με τοπική αναισ8ησία και απαιτεί νοσηλεία το πολύ μιας ημέρας.

Απ6 το1992 έως το 1997, πραγματοποιή8ηκανστην Α' ΧειρουργικήΚλινική του Α.π.Θ, 470 .εολοκυστεκτομές. Σε 21 (4,4%) ασ8ενείς υΥ'1λσύ κινδύνου έγινε εγχεφηστι αφαίρεσης λί8ων και .ωλοκιοτοοτομκι με τοπική αναισ8ησία. Απ6 αυτούς σι 12 ήταν άντρες και σι 9 γυναίκες, με μέση ηλικία 81,5 έτη. Όλοι σι ασ8ενείς ήταν υΥηλσύ χεφουΡΥικού κινδύνου, εκτίμηση που έγινε σύμφωνα με την κλίμακαASA. Οι 11 ήταν στάδιοmκαι σι 10 στάδιο Ν της κλίμακαςASA. Η επέμβαση πραγματοποιείταιμε τοπική αναισ8ησία και για την .ωλοκυοτοοτομϊαχρησιμοποιείται κα8ετήρας Folley 14 Fr. Η περιεΥχεφητική όιητοτητα ήταν μηδενucή, επιπλοκές δεν πaρατrιρή8ηκαν και ο μέσος χρ6νος νοσηλείας ήταν 5 ημέρες. Την 14'1 μετεΥχεφητUCrI rιJlέρα πραγματοποιείται στους ασ8ενείς χολαΥγειογραφία δια του κα8ετήρα, ο οποίος οτη συνέχεια αφαφείται.

Σκοπ6ς της εργασίας αυτής είναι ο προσδιορισμ6ς της σvxν6τητας συνύπαρξης 8υρεοειδικού καρκινώματος και τοξικής βρογχοκήλης, του ιστολογικού τύπου του καρκινώματος και της πρ6γνωσής του Υενικ6τερα. Κατά τη .:φονική περίοδο 1964-97 αντιμετωπίσ8ηκανεγχειρητικά 735 ασ8ενείς με τοξική βρογχοκήλη. Οι 236 απ6 αυτούς xειρoυρyή8ηκσv για ν6σο Grαves, 239 για πολυοζώδη τοξική βρογχοκήλη και 260 για τοξικ6 αδένωμα. Σε 271 ασ8ενείς έγινε αμφοτερ6πλευρηvφολική, σε 195 ολική ri σχεων ολική 8vρεοειόεκτομη. σε 63 ομ6πλευρη ολική και ετερ6nλευρη υφολική λοβεκτομή και σε 206 λοβεκτομή και ισ8μεκτομη. Σε 33 ασ8ενείς (27 γυναίκες και 6 άνδρες) ή σε 4,5% διαπιστώ8ηκε συνύπαρξη 8υρεοειδικού καρκινώματος. Το καρκίνωμα ήταν 8ηλώδες σε 21 περιπτώσεις και 8υλακιώδες σε 12. Οι 5 ασ8ενείς χεφουργή8ηκαν για νΟΟο Graves , 16 για πολυοζώδη τοξική βρογχοκήλη και 12 για τοξικ6 αδένωμα. Η διάμετρος του καρκινώματος κυμώόηκτ απ6 0,3 εκ, έως 1,5 εκ. σε 31 ασ8ενείς, ενώ σε δύο είχε διάμετρο 3,5 εκ και 4 εκ. αντίστοιχα. Στην τελευταία περίπτωση αντιστοιχούσε στον 6ζο τοξικού αδενώματος. Η περίοδος μετεγχεφητικής παρακολού8ησης κυμαίνεται απ6 6 μήνες έως 30 .:φ6νια (μέση περίοδος 12,6 .:φ6νια). Όλοι οι ασ8ενείς είναι ελεύ8εροι νΟΟου στο διάστημα αυτ6. Συμπεραίνεται 6τι το 8υρεοειδικ6 καρκίνωμα αποτελεί αρκετά οιυ-ι-ο εύρημα τ6σο στη ν6σο του Graves 000 και στην οζώδη τοξική βρογχοκήλη. Η βιολογική του συμπεριφορά δε φαίνε ται να διαφέρει απ6 εκείνη του συνή80υς καρκινώματος.

Το νευρσλeίμμωμα αποτελεί σπάνια μορφή 6γκου του οπιοόοπεριτοναικου χώρου. Παρουσιάζεται περίπτωση ασ8ενσύς με νευρσλείμμωμα του οπισάωτεοιτοναικου χώρου προκειμένου να επισημαν8ούν σι δυσκολίες που παρουσιάζονται στην αντιμετώπιση των ασ8ενών αυτών. Πρ6κειται για γυναίκα ηλικίας 70 ετών που σε αξονική τομογραφία για τη διερεύνηση οιδήματος των κάτω άκρων, όιωηοτωόηκτ η ύπαρξη ευμεγέ80υς 6yκov στον αριστερ6 οπισΒοπεριτσναϊκ6 χώρο. Ακολσύ8ησε βΙΟΥία του 6yκov με βελ6νη υπ6 τον έλεγχο αξονικής τομογραφίας, η οποία δεν ήταν κα80ρισrΙKή για τη διάγνωση. Η ασ8ενής αιτιμετωπωόηκτ χεφουργικά με μερική εκτομή του 6γκου που απ08εα8ηκε καλ6η8ες νευρολείμμωμα. Το Schwannoma του οπιοόωιεριτοναϊκού χώρου αποτελεί περίπου το 1% των οπισ80περιτοναϊκών 6γκων. Σε πολλές περιπτώσεις είναι πακ6η8ες ιδίως 6ταν σχετίζεται με τη ν6σο του υοπ Recklinghαusen. Η προεγχεφητική διάγνωση εμφανίζει ιδιαίτερες δυσκολίες και η αντιμετώπιση πολλές ιδιαιτερ6τητες. Η πρ6γνωση ποικίλει ανάλογα με το βα8μ6 πακοή8ειας του 6γκου.

Τα ηπατικά αδενώματα αποτελούν καλοή8εις 6Υκους του ήπατος. Εμφανίζονται σvxν6τερα σε γυναίκες της αναπαραγωγικής ηλικίας και συνδέονται άμεσα με τη λήΥη αντισυλληπτικών σκευασμάτων . Η ετήσια επίπτωση του όγκου στον Υενικ6 πλη8υομ6 είναι 3-4 περιπτώσεις ανά 100.000 κατοίκους. Περιyρά~ φεται η σπάνια περίπτωση εν6ς μεγάλου, μονήρους, μιανωτου αδενώματος του ήπατος μεγέ80υς 13,5χ 15 εκ., σε μία 26χρονη γυναίκα. Η εκτομή του 6γκου έγινε στο επίπεδο του μίσχου.

Η συγγενής απλασία της χοληΟΟχου κύστεως και του κυστικού π6ρου απαντάται σπανι6τατα, ειδικά 6ταν συνδυάζεται με συνύπαρξη εν6ς δεξιού επικουρικού ηπατικού π6ρου που εκβάλ/ει στο .ωληόώω π6ρσ. Στην παρούσα εργασία περιγράφεται η περίπτωση μιας γυναίκας 49 ετών, στην οποία διεγχειρητικά διαπιστώ8ηκε η ύπαρξη μιας τέτοιας ανωμαλίας. Τονίζεται το δυσχερές τ ης πρσεΥχειρητικήςδιάΥνωσης και ανασκοπείται η σχετική βιβλιογραφία που αφορά στην απλασία της χοληδ6χου κύστης και του κυστικού π6ρου και στην παρουσία επικουρικών ηπατικών π6ρων.

Παρουσιάζεται περίπτωση yευδoσvμπαyoύς μορφής ενιιοκοκπου κύστεως του ήπατος που δημιούργησε πρσεγχειρητικά διαφορσδιαΥνωστικά προβλήματα απ6 τις λοιπές συμπαγείς βλάβες τ ου οργάνου. Στην τελική διάγνωση, που επιβεβαιώ8ηκε στη διάρκεια ερευνητικής λαπαροτομίας, συνέβαλαν κα8οριστικά πρσεΥχειρητικά σι σύΥ.:φονες απεικονιστικές μέ80δοι, με πρωτεύουσα την υπερηχοτομσγραφία. Η εχιν6ΚΌκκος κύστη αντιμετωπίστηκε με παοωετετοη και επιπλοοπλαοτικη. Η 8εραπεία σλσκλrιρώ8ηκε με τη χορήγηση αιτιενιι-οκοκκικων σκευασμάτων. Δύο χρ6νια μετά την επέμβαση δεν υπάρχουν ενδείξεις υποτροπής της ν6σου.