Περιεχομενα


Τόμος 11, Τεύχος 4
Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2006


Ανασκοπήσεις
289Ενδοκοιλιακή υπέρταση ? Σύνδρομο κοιλιακού διαμερίσματος
Δ. Μπότσιος , Β. Ναλμπάντη
Πλήρες Κείμενο | Περίληψη
Ως Σύνδρομο Κοιλιακού Διαμερίσματος ορίζεται η δυσλειτουργία οργάνων που αποδίδεται σε οξεία αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης. Το Σύνδρομο χαρακτηρίζεται από ολιγουρία, υποξία, υπερκαπνία, υψηλές εισπνευστικές πιέσεις στους αεραγωγούς και τάση στο κοιλιακό τοίχωμα. Φυσιολογικά, η ενδοκοιλιακή πίεση ισούται με την ατμοσφαιρική ή λιγότερο. Ενδοκοιλιακή υπέρταση παρουσιάζεται όταν η ενδοκοιλιακή πίεση αυξηθεί πάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα. Η μέτρησή της επιτυγχάνεται άμεσα κατά τη λαπαροσκόπηση και έμμεσα με επεμβατικές τεχνικές. Η μέθοδος μέτρησης που χρησιμοποιείται ευρέως είναι η μέτρηση της πίεσης στην ουροδόχο κύστη διαμέσου διουρηθρικού καθετήρα. Μέχρι σήμερα υπάρχει διαφωνία σχετικά με το επίπεδο της ενδοκοιλιακής πίεσης πάνω από το οποίο προκαλούνται σταδιακά σημαντικές επιδράσεις στα όργανα, που οδηγούν στο Σύνδρομο Κοιλιακού Διαμερίσματος. Κατά γενική παραδοχή, ενδοκοιλιακή πίεση μεγαλύτερη από 20 mmHg θεωρείται σημαντική για τους περισσότερους ασθενείς. Η ενδοκοιλιακή υπέρταση μειώνει την τοπική αιματική ροή και τη διήθηση στους ιστούς και προκαλεί συστηματική φλεγμονώδη αντίδραση και πολυοργανική ανεπάρκεια. Επίπεδα πίεσης 10 mmHg προκαλούν μείωση στην ηπατική αιματική ροή, 15 mmHg προκαλούν αιμοδυναμικές μεταβολές, ενώ πίεση 15-20 mmHg προκαλεί ολιγουρία. Ανουρία παρατηρείται όταν η ενδοκοιλιακή πίεση υπερβεί τα 40 mmHg. Τα αίτια αύξησης της ενδοκοιλιακής πίεσης είναι οξέα και χρόνια. Αίτια οξείας αύξησης είναι η εντερική απόφραξη, μετεγχειρητικές ή μετατραυματικές επιπλοκές, η ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής, η θρόμβωση της μεσεντέριας φλέβας κ.λπ. Αίτια χρόνιας αύξησης είναι η εγκυμοσύνη, ο ασκίτης και οι μεγάλοι ενδοκοιλιακοί όγκοι. Η Ενδοκοιλιακή Υπέρταση και το Σύνδρομο Κοιλιακού Διαμερίσματος σχετίζονται με αυξημένη θνητότητα στους χειρουργικούς ασθενείς. Θεραπεία του Συνδρόμου αποτελεί η κοιλιακή αποσυμπίεση. Συνήθως, μετά την αποσυμπίεση, παρατηρείται δραματική βελτίωση της λειτουργίας των οργάνων. Απαιτείται αυξημένος βαθμός υποψίας για την έγκαιρη διάγνωση της ενδοκοιλιακής υπέρτασης και του Συνδρόμου Κοιλιακού Διαμερίσματος, ώστε να αντιμετωπισθούν έγκαιρα οι συνέπειές τους.

Ενημερωτικά άρθρα
309Έλεγχος λοίμωξης μετά εγχείρηση ήπατος ? παγκρέατος ? χοληφόρων άρθρα
I. Προυσαλίδης
Πλήρες Κείμενο | Περίληψη
Λόγω του μεγάλου αριθμού επεμβάσεων σχετικών με το ήπαρ, το πάγκρεας και τα χοληφόρα, οι μετεγχειρητικές λοιμώξεις της περιοχής αυτής είναι συχνές. Παρατηρούνται λοιμώξεις μετά ηπατεκτομές, κακώσεις του ήπατος, εκτομές παγκρέατος ή ελάσσονες παγκρεατικές εγχειρήσεις, χειρουργική ή παρεμβατική αποσυμφόρηση του χοληφόρου δένδρου ιδίως επί ασθενών με χολική περιτονίτιδα, οξεία χολαγγειίτιδα ή ηπατικό απόστημα.
315Στάδια εξέλιξης και παράγοντες πρόληψης των κατακλίσεων
B. Παπαδόπουλος , Δ. Παραμυθιώτης
Πλήρες Κείμενο | Περίληψη
Στην ιατρική πράξη ο όρος «κατάκλιση» υποδηλώνει την επώδυνη κατάσταση μιας περιοχής του δέρματος, συνήθως χρονίως κατακεκλιμμένου ασθενούς, η οποία κυμαίνεται μεταξύ μιας διαφορετικής του φυσιολογικού απόχρωσης του δέρματος (ερυθράς), που εξαφανίζεται όταν αρθεί η πίεση από την συγκεκριμένη περιοχή του δέρματος, μέχρις ενός βαθέως έλκους, το οποίο είναι δυνατόν να επεκτείνεται ακόμη και διαμέσου των οστών σε εσωτερικά όργανα. Σύμφωνα με την ταξινόμηση από την Α.Η.C.P.R. (Agency for Health Care Policy and Research ? USA) τα στάδια εξέλιξης ενός έλκους κατάκλισης είναι τέσσερα. Στη δημιουργία των ελκών κατακλίσεων σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν η πίεση επί των ιστών, η διάτμηση και η τριβή. Για την πρόληψη δημιουργίας ενός έλκους κατάκλισης θα πρέπει πρωταρχικά να αναγνωρισθούν οι ασθενείς που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου. Στους ασθενείς αυτούς κρίνεται απαραίτητη: η καθημερινή επισκόπηση του δέρματος για πρώιμα σημεία πιέσεως, η αλλαγή θέσεως του ασθενούς κάθε 2 ώρες, η αποφυγή δημιουργίας δυνάμεων διάτμησης, η προστασία του δέρματος από την υγρασία και τις λοιμώξεις, η αιμοδυναμική υποστήριξη, η υποστήριξη της διατροφής και η χρήση συσκευών και μέσων αποφυγής πίεσης επί του δέρματος. Συμπερασματικά, η καλλίτερη θεραπεία των κατακλίσεων είναι η πρόληψη αυτών.
324Καρκίνος του μαστού στον άνδρα
Ι. Μαντζώρoς , Ι. Κανέλλος
Πλήρες Κείμενο | Περίληψη
Παρά το γεγονός ότι ο καρκίνος του μαστού στον άνδρα αποτελεί σχετικά σπάνιο νεόπλασμα είναι υπεύθυνος για την πρόκληση σημαντικής νοσηρότητας και θνητότητας. Η ανασκοπική αυτή μελέτη εστιάζει στην επιδημιολογία, τους παράγοντες κινδύνου, την κλινική εικόνα, την γενετική, τους ιστολογικούς τύπους και τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού στον άνδρα. Περισσότερη έρευνα είναι απαραίτητη για να προσδιορίσει την συμπεριφορά του καρκίνου του μαστού στον άνδρα, την πρόγνωσή του καθώς και την ανταπόκρισή του σε σύγχρονες και πιο εξειδικευμένες θεραπευτικές μεθόδους.
330Η πτωτική τάση δημοτικότητας της Γενικής Χειρουργικής ως ιατρικής ειδικότητας
Α. Αηδονόπουλος
Πλήρες Κείμενο | Περίληψη
Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μειωμένη ζήτηση της Γενικής Χειρουργικής ως ειδικότητας στις χώρες της Βόρειας Αμερικής (ΗΠΑ, Καναδάς) με αποτέλεσμα να παραμένουν κενές πολλές θέσεις ειδικευομένων και να πιθανολογείται σημαντική μελλοντική μείωση του αριθμού όχι μόνο των ειδικευομένων γενικών Χειρουργών, αλλά και εκείνων των παραχειρουργικών ειδικοτήτων. Η ελαττωμένη προτίμηση στη Γενική Χειρουργική μπορεί να αποδοθεί στην αλλαγή στάσης μεταξύ των σπουδαστών ιατρικής, οι περισσότεροι των οποίων επιδιώκουν καλύτερο τρόπο ζωής και επιζητούν ειδικότητες με μικρότερη διάρκεια άσκησης, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και, συγκριτικά, καλύτερες αμοιβές. Εξάλλου, η αύξηση του ποσοστού των γυναικών μεταξύ των ιατρών αποτελεί σημαντικό παράγοντα μειωμένων τάσεων προς τις χειρουργικές ειδικότητες και ειδικότερα προς τη Γενική Χειρουργική. Στην παρούσα μελέτη γίνεται προσπάθεια να συγκεντρωθούν στοιχεία από τα κατά τόπους Τμήματα Υγιεινής αλλά και τα νοσοκομεία, ώστε να διακριβωθεί κατά πόσο υπάρχει και στη χώρα μας η μειωμένη ζήτηση της Γενικής Χειρουργικής ως ειδικότητας
335Συντηρητική θεραπεία των κατακλίσεων
I. Προυσαλίδης
Πλήρες Κείμενο | Περίληψη
Τα έλκη ??κατάκλισης?? αποτελούν σημαντικό πρόβλημα στην καθ΄ ημέρα πράξη με μεγάλη απώλεια χρόνου εργασίας στο νοσηλευτικό προσωπικό και υψηλό κόστος. Σημαντική πρόοδος έχει επιτευχθεί στην έρευνα αντιμετώπισης του προβλήματος αυτού. Οι βασικές αρχές συντηρητικής θεραπείας των κατακλίσεων είναι η αντιμετώπιση του πόνου, η θρεπτική υποστήριξη των ασθενών, η διατήρηση τοπικής ιδανικής υγρασίας, ο περιορισμός και πρόληψη των βλαβών, η φροντίδα των νεκρωμάτων με τους διάφορους τύπους καθαρισμού, η διευκόλυνση δημιουργίας κοκκιώδους ιστού με χρήση αυξητικών παραγόντων ή ζωϊκής ή ανθρωπείου προέλευσης υλικών, έλεγχο της λοίμωξης των τραυμάτων, κατάλληλη επιλογή των επιθεμάτων

Ερευνητικές εργασίες
339Η χειρουργική του ήπατος σε ηλικιωμένους ασθενείς
Ι. Σπηλιώτης , Α. Ρογδάκης , Ε. Μπαλαγιάννη , Ε. Λαμπροπούλου , Α. Βαξεβανίδου , Σ. Κέκελος , Κ. Ζωγράφος , Α.Χ. Ντάτσης
Πλήρες Κείμενο | Περίληψη
Σκοπός: Η μελέτη της επίδρασης της ηλικίας στην νοσηρότητα και θνησιμότητα σε ηλικιωμένους ασθενείς μετά από επεμβάσεις στο ήπαρ. Ασθενείς-Μέθοδος: Την τριετία 2002-2004, 28 ασθενείς χειρουργήθηκαν λόγω πρωτοπαθούς ή μεταστατικού καρκινώματος του ήπατος. Δώδεκα εξ? αυτών ήταν ηλικίας μεγαλύτερης των 70 ετών και οι 16 ασθενείς ήταν μικρότεροι των 70 ετών. Αποτελέσματα: Oι δύο ομάδες ήταν παρόμοιες σχετικά με το είδος της επέμβασης, τη διάρκεια του χειρουργείου και την απώλεια αίματος. Μετεγχειρητικές επιπλοκές παρατηρήθηκαν στο 58,3% των ασθενών άνω των 70 ετών και στο 75% των ασθενών κάτω των 70 ετών αλλά αυτή η διαφορά δεν ήταν στατιστικά σημαντική .Η μετεγχειρητική θνησιμότητα ήταν μηδενική και στις δύο ομάδες. Συμπέρασμα: Η προχωρημένη ηλικία δεν αποτελεί απαγορευτικό παράγοντα για την διενέργεια με ασφάλεια μιας ηπατικής επέμβασης για πρωτοπαθές ή μεταστατικό νεόπλασμα
345Αντιμετώπιση της χολόρροιας μετά χειρουργική θεραπεία της εχινοκόκκου κύστης του ήπατος
Σ. Αγγελόπουλος , Ι. Μαντζώρος , Ε. Χριστοφορίδης , Ι. Κανέλλος , X. Δημητριάδης , Δ. Μπέτσης
Πλήρες Κείμενο | Περίληψη
Η αυξημένη συχνότητα ανάπτυξης μετεγχειρητικα χοληφόρου συριγγίου αποτελεί το βασικότερο πρόβλημα της χειρουργικής αντιμετώπισης της εχινοκόκκου κύστης του ήπατος. Σκοπός της μελέτης είναι να παρουσιάσουμε την εμπειρία μας στην αντιμετώπιση της χολόρροιας μετά από χειρουργική θεραπεία εχινοκόκου κύστης του ήπατος. Ασθενείς-Μέθοδοι. Σε μια χρονική περίοδο 10 ετών (1992-2001) αντιμετωπίσαμε συνολικά 102 ασθενείς με εχινόκοκκο κύστη ήπατος. Όλοι οι ασθενείς υποβληθήκαν σε τυπική χειρουργική θεραπεία (μερική καψεκτομή με ή χωρίς επιπλοοπλαστική ή σπανιότερα ολική καψεκτομή ή ηπατεκτομή). Αποτελέσματα. Η μετεγχειρητική νοσηρότητα ήταν 26.4%. Aπό τις επιπλοκές που παρατηρηθήκαν αυτές που σχετίζονταν με τη μετεγχειρητική χολόρροια ήταν περιηπατική συλλογή σε δύο ασθενείς και χοληφόρο συρίγγιο σε 12. Όλες οι επιπλοκές αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά με διαδερμική παροχέτευση των συλλογών και ενδοσκοπική σφιγκτηροτομή για τα χοληφόρα συρίγγια. Συμπερασματικά τα χοληφόρα συρίγγια αποτελούν την σημαντικότερη μετεγχειρητική επιπλοκή της κλασσικής αντιμετώπισης της εχινοκόκκου κύστης. Η ενδοσκοπική προσέγγιση με σφιγκτηροτομή ή και τοποθέτηση ενδοπρόθεης αποτελεί τη λύση εκλογής, που έχει οδηγήσει σε αποφυγή πολύπλοκων επανεγχειρήσεων
350Καρκίνος του μαστού στους άνδρες
Κ. Καραπαναγιώτης , Ε. Χρηστακής , Χρ. Χατζηδημητρίου , Κ. Παντελίδης , Α. Χριστοπούλου , Ι. Σπηλιώτης , Χ. Χρηστάκης
Πλήρες Κείμενο | Περίληψη
O καρκίνος του μαστού στους άντρες είναι σπάνια κλινική οντότητα, και αντιπροσωπεύει λιγότερο από 1% από όλους τους καρκίνους στον άνδρα. Η συχνότητα ποικίλλει με τη γεωγραφική θέση και είναι υψηλότερη στην Αφρική, στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο, με διαφορετική αιτιολογία στην κάθε περιοχή. Στόχος αυτής της μελέτης είναι να συζητηθεί η εμπειρία δύο κέντρων, σε μια σειρά από 20 περιπτώσεις εγχειρήσιμων (Μο) καρκίνων του μαστού σε άνδρες τα τελευταία δέκα χρόνια. Αν και οι περισσότερες γνώσεις μας για τον καρκίνο του μαστού στους άνδρες προέρχονται από τον γυναικείο πληθυσμό, υπάρχει: 1. Υψηλή συχνότητα θετικών σε οιστρογόνα όγκων, 2. Μεγαλύτερη επιθετικότητα και χειρότερη πρόγνωση του καρκίνου του μαστού στους άνδρες, 3. Καλύτερη ανταπόκριση στην ορμονο / χημειοθεραπεία. Είναι αναγκαία η περαιτέρω έρευνα των παθολογικών δεικτών για να διευκρινισθούν ποιες γενετικές ανωμαλίες (BRCA1, ή BRCA2) έχουν σημασία στον καρκίνο του μαστού στους άνδρες
357Λεμφαδενικός καθαρισμός τραχήλου ? Εμπειρία από 70 εγχειρήσεις επί 62 ασθενών
O. Γαμβρός , Σ. Παπαβραμίδης , Γ. Γκουτζαμάνης , Ι. Ντοκμετζίογλου , Β. Μπαλτζόπουλος , Α. Αηδονόπουλος
Πλήρες Κείμενο | Περίληψη
O λεμφαδενικός καθαρισμός του τραχήλου (ΛΚΤ) διενεργείται για την εκτομή τραχηλικών μεταστάσεων από όγκους της περιοχής, με την προϋπόθεση της συναφαίρεσης της πρωτοπαθούς εστίας. Από τον Ιανουάριο 1966 μέχρι τον Ιούνιο 2003 υποβλήθηκαν, από την ίδια ομάδα Χειρουργών, σε ριζικό ή τροποποιημένο ΛΚΤ 62 ασθενείς, ηλικίας 10 έως 70 ετών, πάσχοντες από κακοήθεις όγκους κεφαλής και τραχήλου με συνύπαρξη τραχηλικών μεταστάσεων. Oι περισσότεροι εξ αυτών (44/62) υποβλήθηκαν σε τροποποιημένο λεμφαδενικό καθαρισμό (Modified Neck Dissection ? MND) εκ των οποίων 37/44 για θηλώδες θυρεοειδικό καρκίνωμα, 3/44 για οξύφιλο θυρεοειδικό καρκίνωμα, 1/44 για κακόηθες μελάνωμα και 1/44 για κακόηθες λέμφωμα παρωτίδας. Επίσης σε MND υποβλήθηκαν ακόμη 2/44 ασθενείς, ο ένας επειδή η κυτταρολογική εξέταση μετά FNA έδειξε θηλώδες θυρεοειδικό καρκίνωμα και η ιστοπαθολογική εξέταση του εγχειρητικού παρασκευάσματος αποκάλυψε λέμφωμα, ενώ η άλλη έπασχε από ορώδες κυσταδενοκαρκίνωμα ωοθηκών και βρογχοκήλη με τραχηλικές ετερόπλευρες μεταστάσεις. Oι υπόλοιποι ασθενείς (18/62) υποβλήθηκαν σε ριζικό λεμφαδενικό καθαρισμό τραχήλου (Radical Neck Dissection ? RND) πάσχοντες από μυελοειδές θυρεοειδικό καρκίνωμα (8/18), καρκίνωμα παρωτίδας (7/18) καρκίνωμα γλώσσας (2/18) και κακόηθες μελάνωμα (1/18). Από το συνολικό αριθμό των 62 ασθενών οι 7 υποβλήθηκαν σε δεύτερη εγχείρηση MND και ένας σε RND επειδή παρουσίασαν τραχηλική αδενίτιδα της αντίστοιχης πλευράς ανεβάζοντας τον αριθμό των χειρουργικών επεμβάσεων σε 70. Η χειρουργική τομή που χρησιμοποιήθηκε για μεν την MND ήταν η διπλή οριζόντια (McFee?s), για δε την RND η τομή Υ (Ducking?s). Τόσο η πρόγνωση όσο και η επιβίωση των πασχόντων εξαρτήθηκε από το είδος του πρωτοπαθούς όγκου και του οργάνου στο οποίο αναπτύχθηκε. O ΛΚΤ συνιστάται και εφαρμόζεται επί πασχόντων από κακοήθη όγκο της περιοχής, με ικανοποιητικά αποτελέσματα εφόσον είναι τεχνικώς δυνατή η ταυτόχρονη εκτομή της πρωτοπαθούς εστίας και των διηθημένων λεμφαδένων

Ενδιαφέρουσες περιπτώσεις
361Μυελώδες καρκίνωμα μαστού περιπτώσεις
Δ. Παραμυθιώτης , E. Φαχαντίδης , Χ. Κοσμίδης , B. Παπαδόπουλος , Σ. Νέττα , Θ. Ζαραμπούκας , Ν. Χαρλαύτης
Πλήρες Κείμενο | Περίληψη
Το καρκίνωμα του μαστού διακρίνεται σε διάφορους ιστοπαθολογικούς τύπους, με ευδιάκριτα βιολογικά και προγνωστικά χαρακτηριστικά. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνεται και το μυελώδες καρκίνωμα με συχνότητα 3-7%. Τα ιστολογικά χαρακτηριστικά του μυελώδους καρκινώματος περιλαμβάνουν τα καλά περιγραμμένα νεοπλασματικά όρια, την σημαντικού βαθμού λεμφοπλασματοκυτταρική αντίδραση, την ανάπτυξη ανώμαλων πυρήνων με μεγάλους πλειομορφικούς πυρηνίσκους, το αυξημένο ποσοστό μιτώσεων, τις πολλαπλές εστίες νέκρωσης και την απουσία των σωληνοειδών σχηματισμών. Ωστόσο, παρά τα κυτταρολογικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, ο σπάνιος αυτός τύπος καρκινώματος του μαστού παρουσιάζει ευνοϊκότερη πρόγνωση σε σχέση με τους άλλους νεοπλασματικούς τύπους σε παρόμοια στάδια διαφοροποίησης. Στις περισσότερες μελέτες, η δεκαετής επιβίωση των ασθενών με μυελώδες καρκίνωμα μαστού ανέρχεται περίπου στο 84%. Παρουσιάζεται η περίπτωση ασθενούς 47 ετών με μυελώδες καρκίνωμα στο άνω έξω τεταρτημόριο του δεξιού μαστού διαστάσεων 2 ? 2,5 εκ. που η προεγχειρητική κλινική και απεικονιστική μελέτη συνηγορούσε για καλοήθη νόσο. Η ασθενής υποβλήθηκε σε τροποποιημένη ριζική μαστεκτομή, από την ιστολογική εξέταση της οποίας διαπιστώθηκε το μυελώδες νεόπλασμα, με αρνητικούς τους 14 συνολικά παρασκευασθέντες επιχώριους λεμφαδένες. Ο ανοσο-ϊστοχημικός προσδιορισμός τόσο των οιστρογονικών όσο και των προγεστερονικών ορμονικών υποδοχέων ήταν αρνητικός. Ο έλεγχος για τα ογκογονίδια C-erb-B2 και P-53 ήταν αρνητικός, ενώ ο μιτωτικός δείκτης του Ki-67 γονιδίου ήταν θετικός. Με αφορμή την περίπτωση αυτή, γίνεται ανασκόπηση της βιβλιογραφίας όσον αφορά την ταξινόμηση των μυελωδών καρκινωμάτων του μαστού, την ανοσοϊστοχημική έκφρασή τους, τους προγνωστικούς δείκτες αλλά και την αντιμετώπισή τους
370Βλεννώδης όγκος της σκωληκοειδούς απόφυσης ακαθορίστου κακοήθους δυναμικού
X. Παπανικολάου , Κ. Μπίμπα , A. Παπανικολάου , Β. Λαγόπουλος , Γ. Χατζηθεοχάρης (?)
Πλήρες Κείμενο | Περίληψη
Παρουσιάζεται σπάνια περίπτωση ασθενούς 46 ετών, με βλεννώδη όγκο της σκωληκοειδούς απόφυσης, ακαθορίστου κακοήθους δυναμικού (Undetermined malignant potential - UMP). Ο ασθενής προσήλθε για επίμονο άτυπο κοιλιακό άλγος και ανέφερε ιστορικό ελκώδους κολίτιδας, χωρίς ιστολογική τεκμηρίωση. Όλες οι εργαστηριακές εξετάσεις ήταν σε φυσιολογικά όρια. Λόγω του ιστορικού του, υποβλήθηκε σε κολοσκόπηση στην οποία διαπιστώθηκε μικρή οιδηματώδης περιοχή στο σημείο περίπου εκφύσεως της σκωληκοειδούς παρόμοιο με αυτό φλεγμονώδους πάθησης ή υποβλεννογοννίου λιπώματος. Στην αξονική τομογραφία διαπιστώθηκε κυστικός όγκος της περιοχής του τυφλού, χωρίς να είναι σαφές από πού εξορμάται. Ο ασθενής υπεβλήθη σε ερευνητική λαπαροτομία για πιθανό όγκο τυφλού ή δεξιού κόλου. Ανευρέθη διατεταμένη σκωληκοειδής απόφυση, με πεπαχυμένο τοίχωμα, γεμάτη με βλεννώδες υλικό. Χαρακτηρίσθηκε βλεννοκήλη η οποία όμως ενέβαλλε την υποψία της νεοπλασίας και διενεργήθηκε δεξιά κολεκτομή. Στην ιστολογική εξέταση διαπιστώθηκε δυσπλασία των αδένων και του καλυτπτικού επιθηλίου με περιοχές θηλωμάτωσης του βλεννογόνου χωρίς διήθηση της βλεννογονίου μυικής στιβάδος. Αλλού υπήρχε πλήρης εξαφάνιση του βλεννογόνου με ανάπτυξη φλεγμονώδους κοκκιώδους ιστού αναμεμιγμένου με βλέννη. Τα στοιχεία αυτά συνηγορούσαν για ένα καλώς διαφοροποιημένο βλεννώδες νεόπλασμα με απωθητικού τύπου επέκταση χωρίς διήθηση του τοιχώματος. Για το λόγο αυτό θεωρήθηκε ως βλεννώδης όγκος ακαθορίστου κακοήθους δυναμικού. (Undetermined malignant potential - UMP)